انژکتور توسط یک سیم پیچ الکترومغناطیسی کنترل می شود و سوئیچینگ جریان سیم پیچ الکترومغناطیسی توسط ECU کنترل می شود. ECU سیگنال برگشتی توسط سنسور را پردازش می کند و سیگنال الکتریکی را به انژکتور می فرستد. سیگنال الکتریکی زمان باز شدن انژکتور و تزریق بنزین را تعیین می کند. این بازه زمانی «عرض پالس» انژکتور نامیده می شود. هنگامی که سیم پیچ برقی انژکتور انرژی می گیرد، یک میدان مغناطیسی ایجاد می شود. تحت تأثیر میدان مغناطیسی، پیستون بر نیروی فنر غلبه می کند و مکیده می شود و بدنه سوپاپ را از صندلی سوپاپ دور می کند و بنزین تحت فشار از نازل خارج می شود. هنگامی که سیم پیچ برقی خاموش می شود، میدان مغناطیسی ناپدید می شود. ، پیستون تحت تأثیر نیروی فنر به سمت پایین حرکت می کند و بدنه سوپاپ به نشیمنگاه سوپاپ فشار می آورد تا دهانه نازل را ببندد و بنزین نمی تواند خارج شود. بدنه شیر با توجه به ساختار خود به دو نوع شیر توپی و شیر سوزنی تقسیم می شود. برای اطمینان از دقت تزریق سوخت، سوپاپ توپ یا سوپاپ سوزنی و نشیمنگاه سوپاپ به دقت پردازش بالایی نیاز دارند و بالابر بدنه سوپاپ بسیار کوچک است، فقط حدود 0.1 میلی متر. به دلیل عملکرد رگولاتور فشار، یک مدار روغن پرفشار در جلوی انژکتور و یک فشار کم در منیفولد ورودی در پشت آن وجود دارد. اختلاف فشار باعث ایجاد یک فشار منفی می شود و اطمینان حاصل می کند که سوخت به داخل غبار نزدیک دریچه ورودی تزریق می شود.

اگرچه سیستم پاشش سوخت با کنترل الکترونیکی چند نقطه ای دارای یک انژکتور برای هر سیلندر است، اما مقدار سوخت تزریق شده توسط انژکتور با عرض پالس تعیین می شود، به این معنی که مقدار سوخت تزریق شده به زمان باز شدن انژکتور بستگی دارد. اما مخصوص اشکال مختلف تزریق سوخت، همه یکسان نیستند. سیستم های تزریق سوخت چند نقطه ای عمومی (MPI) و سیستم های تزریق سوخت متوالی (SFI) وجود دارد.